انفجار یک ابرنواختر به لحاظ شیمیایی به چه مدلول است؟ به گزارش سیبکس، انفجار یک ابرنواختر، رخدادهای بسیاری را به همراه دارد که بخشی از آنها رخدادهای شیمیایی هستند و می توانند سرنخ هایی را در مورد ایجاد کیهان در اختیار اخترفیزیک دانان بگذارند. به گزارش سیبکس به نقل از ایسنا و به نقل از استادی فایندز، یک ابرنواختر درحال انفجار ممکنست تعدادی از اسرار شیمیایی را در مورد ایجاد جهان ما فاش کرده باشد. داده های به دست آمده از «تلسکوپ فضایی جیمز وب» به اخترفیزیک دانان امکان می دهد تا بفهمند که آیا عناصر شیمیایی بعد از انفجار بزرگ در کیهان انتشار یافته اند یا خیر. این انفجار در یک کهکشان مارپیچی دور در فاصله ۴۰ میلیون سال نوری از زمین رخ داد. این کهکشان به رغم فاصله بسیار زیاد آن، یک منطقه محبوب برای اکتشاف در بین دانشمندانی بوده است که بدنبال درک کردن چگونگی ایجاد و تکامل یافتن سحابی های ستاره ساز هستند. این انفجار مربوط به یک ستاره کوتوله سفید کربن-اکسیژن بود که به عنوان ابرنواختر «نوع یکم ای»(Type ۱a) طبقه بندی شده است. «مایکل تاکر»(Michael Tucker) پژوهشگر «مرکز کیهان شناسی و اخترفیزیک ذره ای» در «دانشگاه ایالتی اوهایو»(OSU) و از اعضای این گروه پژوهشی اظهار داشت: انفجار کوتوله های سفید برای حوزه کیهان شناسی مهمست برای اینکه ستاره شناسان اغلب از آنها به عنوان شاخص فاصله استفاده می نمایند. همین طور کوتوله های سفید، بخش قابل توجهی از عناصر گروه آهن جهان مانند آهن، کبالت و نیکل را تولید می کنند. عناصر سبک مانند هیدروژن و هلیوم بعد از انفجار بزرگ ایجاد شدند اما عناصر سنگین تر فقط بوسیله واکنش های گرماهسته ای ساخته می شوند که در یک ابرنواختر اتفاق می افتند. درک کردن چگونگی تأثیرگذاری این انفجارها بر توزیع عناصر آهن در سرتاسر جهان می تواند ایده بهتری را در مورد ایجاد شیمیایی کیهان به ستاره شناسان بدهد. تاکر توضیح داد: همانطور که یک ابرنواختر منفجر می شود، انبساط می یابد و طی این پروسه می توانیم لایه های متفاوتی از «پرتابه»(ejecta) را ببینیم که به ما امکان می دهند تا هسته سحابی را بررسی نماییم. این رویداد بوسیله فرآیندی به نام «واپاشی رادیواکتیو» رخ می دهد. یک اتم ناپایدار طی این فرایند، انرژی ساطع می کند تا پایدارتر شود. ابرنواخترها فوتون های پرانرژی رادیواکتیو را آزاد می کنند. تمرکز فعلی دانشمندان بر این است که چگونه ابرنواختر موجب می شود ایزوتوپ کبالت-۵۶ به آهن-۵۶ تجزیه شود. سال هاست که ستاره شناسان در مورد تأثیر فروپاشی کبالت-۵۶ بر محیط اطراف شگفت زده می شوند. آیا ذرات متحرک سریع حاصل از واکنش، به کهکشان نشت می کنند یا توسط میدان های مغناطیسی حاصل از ابرنواخترها مهار می شوند؟ داده هایی که تلسکوپ فضایی جیمز وب به دست آورد، به اخترفیزیک دانان امکان داد تا تأیید کنند که مواد منتشرشده از این ابرنواختر از محدوده انفجار فرار نکرده اند. تاکر اظهار داشت: این پژوهش، ارزش علم تقریباً ۲۰ ساله را تأیید می کند و بااینکه به هر پرسشی پاسخ نمی دهد اما حداقل نشان میدهد که فرضیات ما اشتباه نبوده اند. این پژوهش در «The Astrophysical Journal Letters» به چاپ رسید. 1402/07/23 15:39:39 5.0 / 5 286 تگهای خبر: وب این مطلب سیبکس را پسندیدید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط دهمین کنفرانس بین المللی وب پژوهی برگزار می گردد ساخت بسته بندی مواد غذایی با بهره گیری از ضایعات درخت آووکادو اسنپ کتابخانه های مدارس مناطق کم برخوردار را تجهیز می کند تخفیف استفاده از شبکه آزمایشگاهی فناوری های راهبردی برای برگزیدگان طرح جهت نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۹ بعلاوه ۲